a story lives forever
Register
Sign in
Form submission failed!

Stay signed in

Recover your password?
Register
Form submission failed!

Web of Stories Ltd would like to keep you informed about our products and services.

Please tick here if you would like us to keep you informed about our products and services.

I have read and accepted the Terms & Conditions.

Please note: Your email and any private information provided at registration will not be passed on to other individuals or organisations without your specific approval.

Video URL

You must be registered to use this feature. Sign in or register.

NEXT STORY

The Pirogow hospital: Sodi Pallares

RELATED STORIES

You need to appreciate the nurses
Marek Edelman Social activist
Comments (0) Please sign in or register to add comments

[Q] But perhaps you'd like to say more about what it was like in the beginning?

You could say more about that because I don't remember anything at all.

[Q] What was it like in the beginning?

We got rid of the tables.

[Q] We got rid of the tables. In the beginning, the nurses who were employed there came straight out of nursing school and were full of enthusiasm, unprepared for such hard work and for those demands...

But they were such beautiful girls. They worked, they had a very hard job because there was a ward we called intensive cardiac therapy. We had doctors, all three of us worked together, doctors who worked a 24-hour shift three times a week, and so we became so close that those girls went beserk and worked like clockwork. And actually, to this day they're still there, we were the only ones because at a nurses convention there was a question about: How long does a nurse work in intensive care. On average, it's up to five years whereas ours have been there for 15 because the atmosphere is good, they're appreciated, they're not treated like dogs. I don't know whether it's the same now in Anino, I'm not sure. But we were the only ones who had this kind of statistic. And today these girls, it's been more than 20 years, they're almost all still there, some are ill but the rest are still there.

[Q] Ale gdyby Pan zechciał opowiedzieć więcej o początkach tego oddziału, o tych...

To ty byś lepiej opowiedziała, bo ja w ogóle nic nie pamiętam. A co było na początku?

[Q] Na początku?

Stoły wyrzuciliśmy.

[Q] Wyrzuciliśmy stoły. Na początku były zatrudnione pielęgniarki, które przychodziły prosto ze szkół pielęgniarskich z wielkim entuzjazmem, nie nastawione do tak ciężkiej pracy i do tych wymogów, które tam powstały...

Ale wiecie co, to były takie śliczne dziewczyny. Pracowały, pracowały... miały bardzo ciężką pracę, bośmy mieli salę, która się nazywała intensywnej terapii kardiologicznej. Mieliśmy doktorów, którzy dyżurowali, bośmy byli we trójkę, dyżurowali 24 godziny trzy razy w tygodniu i się tak zżyli, że te dziewuchy dostały hysia i pracowały jak maszynki. I naprawdę, do dzisiejszego dnia one są, ja... Myśmy byli jedyni, bo na takim zjeździe o pracy pielęgniarek było to: 'Jak długo pracuje pielęgniarka na intensywnej terapii'. Przeciętnie to jest do pięciu lat, u nas pracują po 15 lat, bo jest dobra atmosfera, bo ich się docenia, nie traktuje się ich jak psów. Ja nie wiem, czy w Aninie nie jest teraz tak, ale nie jestem pewien. Ale my jedyni mieliśmy taką statystykę. I dzisiaj te dziewuchy, już jest dwadzieścia parę lat, to one prawie wszystkie są, niektóre tam chorują czy coś, ale reszta jest.

Marek Edelman (1919-2009) was a Jewish-Polish political and social activist and a noted cardiologist. He was the last surviving leader of the 1943 uprising in the Warsaw Ghetto. Following the Second World War, he took an active part in domestic and international politics, dedicating himself to fighting for justice and peace.

Listeners: Anka Grupinska Joanna Szczesna Joanna Klara Agnieszka Zuchowska

Anka Grupinska ukonczyla filologie angielska na UAM w Poznaniu. Wspólpracowala z poznanskimi pismami podziemnymi, wraz z innymi zalozyla i wydawala dwumiesiecznik "Czas Kultury". W latach 1988-1989 przebywala w Izraelu opracowujac wspomnienia ocalalych z Zaglady. W latach 1991-1993 pracowala jako attaché kulturalny w ambasadzie polskiej w Tel Awiwie. Od 1996 mieszka w Polsce. Anka Grupinska specjalizuje sie w tematyce stosunków polsko-zydowskich. Publikuje ksiazki (m. in. Wydawnictwo Literackie, Zydowski Instytut Historyczny, Twój Styl), artykuly prasowe (m. in. "Tygodnik Powszechny", "Rzeczpospolita"), realizuje projekty wystawiennicze. Jest takze koordynatorem miedzynarodowego projektu "Swiadek zydowskiego wieku" (archiwizowanie pamieci o zydowskiej przedwojennej Polsce), prowazi autorska audycje radiowa "O Zydach i o Polakach tez" i uczy warszawskich studentów sztuki czytania i pisanie tekstów literackich.

Anka Grupinska studied English at the Adam Mickiewicz University in Poznan, Poland. She wrote for Poznan’s underground publications and was herself one of the founding publishers of the bi-monthly Czas Kultury. She spent 1988 and 1989 in Israel compiling reminiscences of Holocaust survivors. From 1991 to 1993, she held the post of Cultural Attache at the Polish Embassy in Tel Aviv. She moved back to Poland in 1996 and now writes books on Jewish subjects, mainly dealing with the history of the Warsaw ghetto. She is also a freelance journalist for Tygodnik Powszechny. Anka Grupinska is the director of the Centropa Foundation project in Poland (oral history project) called “The Witness of the Jewish Century¿, presents her own radio programme, “Of Jews and of Poles too¿, and teaches creative writing and oral history in Collegium Civitas and SWPS in Warsaw.

Joanna Szczesna is a journalist writing for Gazeta Wyborcza. Together with Anna Bikont, she’s the author of Pamiatkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wislawy Szymborskiej (The Recollected Flotsam, Friends and Dreams of Wislawa Szymborska) a biography of Wislawa Szymborska, the Polish winner of the Noble Prize for Literature. Since the 1970s, Joanna Szczesna has been involved with the democratic opposition movement in Poland, active in the Worker’s Defence Committee (KOR), the co-founder of the independent press in Poland: editor of KOR’s Information Bulletin, Solidarnosc Press Agency and Tygodnik Mazowsze.

Joanna Szczesna, dziennikarka "Gazety Wyborczej", autorka - wraz z Anna Bikont - biografia polskiej noblistki "Pamiatkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wislawy Szymborskiej". Od lat 70-tych zwiazana z opozycja demokratycznaw Polsce, wspólpracowniczka Komitetu Obrony Robotników, wspóltwórczyni prasy niezaleznej w Polsce: redaktorka "Biuletynu Informacyjnego KOR-u", Agencji Prasowej "Solidarnosc" i "Tygodnika Mazowsze".

Joanna Klara Agnieszka 'Aga' Zuchowska was born 20 January 1938. Her father was killed in the Katyń massacre. After the war, she moved from Warsaw to Lódz. She obtained a degree in medicine in 1960, qualifying as a specialist in internal medicine in 1973. Dr Zuchowska worked with Marek Edelman for 15 years. In 1982 she left Poland for Algeria where she remained for the next three years, returning to Poland in 1985. She currently lives in Lódz.

Joanna Klara Agnieszka 'Aga' Zuchowska, urodzona 20 stycznia 1938. Ojciec zginal w Katyniu. Po wojnie zamieszkala w Lodzi. Studia ukonczyla w 1960 r. a specjalizacje z chorób wewnetrznych w 1973 r. Doktorat obronila we Wroclawiu. Pracowala z Markiem Edelmanen przez 15 lat. W 1982 r. wyjechala do Algerii. Wrócila do Polski w 1985 r. i mieszka obecnie w Lodzi.

Tags: Anino

Duration: 1 minute, 51 seconds

Date story recorded: December 2003

Date story went live: 24 January 2008