a story lives forever
Register
Sign in
Form submission failed!

Stay signed in

Recover your password?
Register
Form submission failed!

Web of Stories Ltd would like to keep you informed about our products and services.

Please tick here if you would like us to keep you informed about our products and services.

I have read and accepted the Terms & Conditions.

Please note: Your email and any private information provided at registration will not be passed on to other individuals or organisations without your specific approval.

Video URL

You must be registered to use this feature. Sign in or register.

NEXT STORY

Rescuing people from the Umschlagplatz

RELATED STORIES

Different criteria for measuring the value of human life
Marek Edelman Social activist
Comments (0) Please sign in or register to add comments

Przeciez trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że to jest tak tu zabijali bezbronnych ludzi, ale na wojnie na przykład, jak był szturm na Berlin, to Berlin dookoła był zaminowany i wtedy odbyła się taka rozmowa między Eisenhowerem a Zhukovem, czy wtedy czy trochę później. Coś on się go pyta: 'Jak wyście to zdobyli? Przez te pola minowe i tak dalej?' To on mówi: 'No jak to? Posłałem pułk żołnierzy, przeleciał'. On mówi: 'Jak to? Po polu minowym? Nie pojechały czołgi, nie zbombardowano tego?' 'Nie, bo to trzeba było szybko, więc ten pułk przeleciał. Ile z niego zostało? Z dwadzieścia procent.' Dla tego amerykańskiego dowódcy to był szok, że się posyła ludzi, a nie sprzęt. Ale to jest wojna, widocznie na wschodzie i w Niemczech są inne kryteria życia człowieka, bo to dyktatury to robią, które mają pogardę dla człowieka. Zresztą nie wiem, kto to... ten lokaj, czy któryś z tych hitlerowskich, nie wiem... któryś z tych facetów, nie wiem, gdzie on to napisał, że już kiedy Berlin był oblężony Hitler powiedział do tej swojej kochanki, do Ewy Braun, że on już po Stalingardzie wiedział, że jest wojna przegrana, to ona mówi: 'Dlaczegoś nie zawarł pokoju?' 'Nie mogłem, bo pierwszego by mnie zabili'. Więc to jest dyktatura. To jest to, co ma pogardę dla człowieka i szuka tych 10 osób które tego... no i co? Dlaczego on popełnił samobójstwo? Nie z powodu, że przegrał moralnie, on się bał śmierci, śmieciarz, tchórz. Wszyscy dyktatorzy są w końcu tchórze.

You need to realise that they were killing defenceless people but it was a war. For example, when Berlin was under siege, the city had been mined and then this conversation took place between Eisenhower and Zhukov, either then or a little later when he asked him, 'How did you take the city over all of those minefields?' So he said, 'I sent a regiment of soldiers and they ran across.' 'You mean they ran across a minefield? You didn't send tanks, you didn't bomb it?' 'No, because it had to be done quickly so this regiment ran across it.' 'How much of it was left?' 'About 20%.' For the American leader, it came as a shock that people were used for this and not military hardware. But this was war and obviously there were different criteria in the east and in Germany for measuring the value of human life because this was what dictatorships did since they held human life in contempt. Anyway, I don't know, it was that butler or one of Hitler's henchmen who wrote, I don't know where, that when Berlin was eventually surrounded and Hitler told his mistress, Eva Braun, that he'd known the war was lost after Stalingrad, she said, 'Why didn't you negotiate a peace deal?' 'I couldn't because I'd have been the first one they'd have killed.' So that's what dictatorship is like. It holds human beings in contempt and looks for those 10 people who... and what of it? Why did he commit suicide? Not because he'd lost morally - he was afraid of death, he was garbage, a coward. Ultimately, all dictators are cowards.

Marek Edelman (1919-2009) was a Jewish-Polish political and social activist and a noted cardiologist. He was the last surviving leader of the 1943 uprising in the Warsaw Ghetto. Following the Second World War, he took an active part in domestic and international politics, dedicating himself to fighting for justice and peace.

Listeners: Anka Grupinska Joanna Szczesna Joanna Klara Agnieszka Zuchowska

Anka Grupinska ukonczyla filologie angielska na UAM w Poznaniu. Wspólpracowala z poznanskimi pismami podziemnymi, wraz z innymi zalozyla i wydawala dwumiesiecznik "Czas Kultury". W latach 1988-1989 przebywala w Izraelu opracowujac wspomnienia ocalalych z Zaglady. W latach 1991-1993 pracowala jako attaché kulturalny w ambasadzie polskiej w Tel Awiwie. Od 1996 mieszka w Polsce. Anka Grupinska specjalizuje sie w tematyce stosunków polsko-zydowskich. Publikuje ksiazki (m. in. Wydawnictwo Literackie, Zydowski Instytut Historyczny, Twój Styl), artykuly prasowe (m. in. "Tygodnik Powszechny", "Rzeczpospolita"), realizuje projekty wystawiennicze. Jest takze koordynatorem miedzynarodowego projektu "Swiadek zydowskiego wieku" (archiwizowanie pamieci o zydowskiej przedwojennej Polsce), prowazi autorska audycje radiowa "O Zydach i o Polakach tez" i uczy warszawskich studentów sztuki czytania i pisanie tekstów literackich.

Anka Grupinska studied English at the Adam Mickiewicz University in Poznan, Poland. She wrote for Poznan’s underground publications and was herself one of the founding publishers of the bi-monthly Czas Kultury. She spent 1988 and 1989 in Israel compiling reminiscences of Holocaust survivors. From 1991 to 1993, she held the post of Cultural Attache at the Polish Embassy in Tel Aviv. She moved back to Poland in 1996 and now writes books on Jewish subjects, mainly dealing with the history of the Warsaw ghetto. She is also a freelance journalist for Tygodnik Powszechny. Anka Grupinska is the director of the Centropa Foundation project in Poland (oral history project) called “The Witness of the Jewish Century¿, presents her own radio programme, “Of Jews and of Poles too¿, and teaches creative writing and oral history in Collegium Civitas and SWPS in Warsaw.

Joanna Szczesna is a journalist writing for Gazeta Wyborcza. Together with Anna Bikont, she’s the author of Pamiatkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wislawy Szymborskiej (The Recollected Flotsam, Friends and Dreams of Wislawa Szymborska) a biography of Wislawa Szymborska, the Polish winner of the Noble Prize for Literature. Since the 1970s, Joanna Szczesna has been involved with the democratic opposition movement in Poland, active in the Worker’s Defence Committee (KOR), the co-founder of the independent press in Poland: editor of KOR’s Information Bulletin, Solidarnosc Press Agency and Tygodnik Mazowsze.

Joanna Szczesna, dziennikarka "Gazety Wyborczej", autorka - wraz z Anna Bikont - biografia polskiej noblistki "Pamiatkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wislawy Szymborskiej". Od lat 70-tych zwiazana z opozycja demokratycznaw Polsce, wspólpracowniczka Komitetu Obrony Robotników, wspóltwórczyni prasy niezaleznej w Polsce: redaktorka "Biuletynu Informacyjnego KOR-u", Agencji Prasowej "Solidarnosc" i "Tygodnika Mazowsze".

Joanna Klara Agnieszka 'Aga' Zuchowska was born 20 January 1938. Her father was killed in the Katyń massacre. After the war, she moved from Warsaw to Lódz. She obtained a degree in medicine in 1960, qualifying as a specialist in internal medicine in 1973. Dr Zuchowska worked with Marek Edelman for 15 years. In 1982 she left Poland for Algeria where she remained for the next three years, returning to Poland in 1985. She currently lives in Lódz.

Joanna Klara Agnieszka 'Aga' Zuchowska, urodzona 20 stycznia 1938. Ojciec zginal w Katyniu. Po wojnie zamieszkala w Lodzi. Studia ukonczyla w 1960 r. a specjalizacje z chorób wewnetrznych w 1973 r. Doktorat obronila we Wroclawiu. Pracowala z Markiem Edelmanen przez 15 lat. W 1982 r. wyjechala do Algerii. Wrócila do Polski w 1985 r. i mieszka obecnie w Lodzi.

Tags: Berlin, Germany, Stalingrad, Dwight D. Eisenhower, Georgy Zhukov, Adolf Hitler, Eva Braun

Duration: 2 minutes, 26 seconds

Date story recorded: December 2003

Date story went live: 24 January 2008